Influence of corporate social responsibility (CSR) on safety culture
 
 
More details
Hide details
1
Poznan University of Technology Department of Management Engineering
 
 
Online publication date: 2014-06-27
 
 
Management 2014;18(1):43-57
 
KEYWORDS
ABSTRACT
Both safety culture and corporate social responsibility are essential drivers of enterprise value. By recognizing and adopting the principles of social responsibility, an organization may achieve a lasting competitive advantage on its markets. In their overall efforts, organizations must not ignore the need to care for the working environment and treat their workers in a proper way. As it turns out, measures conducted in the pursuit of social responsibility may be derived from a company’s emerging safety culture, which is equally important for an enterprise’s competitive position.
 
REFERENCES (31)
1.
Adamczyk J. (2009), Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw. Teoria i praktyka, PWE, Warszawa.
 
2.
Berg H.-P., Kopisch Ch. (2013), Safety Culture and its Influence on Safety, „Journal of KONBiN”, vol. 23 (1).
 
3.
Bolesta-Kukułka K. (1995), Świat organizacji, w: A.K. Koźmiński, W. Piotrowski (red.)., Zarządzanie. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
 
4.
Business for Social Responsibility (2004), Overview of Corporate Social Responsibility, BSR Issue Briefs, http://www.bsr.org/BSRResource... (29.11.2004 - date of file transmission).
 
5.
Carroll A.B. (1993), Business and Society. Ethics and stakeholder, College Division South-Western Publishing Co., Cincinnati.
 
6.
Chojnacka M. (2010), Idea społecznej odpowiedzialności, etyki i zrównoważonego rozwoju jako instrument kształtowania wizerunku przedsiębiorstwa na przykładzie polskich organizacji projakościowych, w: Skrzypek E. (red.), Problemy etyczne w organizacji uczącej się, Uniwersytet M. Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Lublin.
 
7.
Gambalska-Kwiecień A. (2012), Kształtowanie kultury bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie, Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, seria: Organizacja i Zarządzanie”, z. 63a, nr 1891, Gliwice.
 
8.
Gasiński T., Piskalski C. (2004), Zrównoważony biznes. Podręcznik dla małych i średnich przedsiębiorstw, Ministerstwo Gospodarki, Warszawa.
 
9.
Glendon A.I, Stanton N.A. (2000), Perspectives on safety culture, „Safety Science”, No 34.
 
10.
Górny A. (2003), Ergonomia i bezpieczeństwo pracy w nowoczesnym zarządzania jakością, w: M. Fertsch, S. Trzcieliński (red.), Praktyka zarządzania nowoczesnym przedsiębiorstwem, Instytut Inżynierii Zarządzania, Politechnika Poznańska, Poznań.
 
11.
Górny A. (2010), Ergonomia w kształtowaniu społecznej odpowiedzialności biznesu, w: E. Skrzypek (red.), Problemy etyczne w organizacji uczącej się, Uniwersytet M. Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Lublin.
 
12.
Górny A. (2012), Znaczenie determinant bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia zatrudnionych w rozwoju społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstwa, w: K. Borodako, M. Nowosielski (red.), Forsight w praktyce zarządzania przedsiębiorstwem. Analizy i studia przypadków, Instytut Zachodni, Poznań.
 
13.
Griffin R.W. (2004), Podstawy zarządzania organizacjami, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
 
14.
Grzelczak A., Borowiec A., Górny A. (2012), Forsight przedsiębiorstw. Zastosowanie metodyki myślenia sieciowego, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań.
 
15.
Hale A.R. (2000), Editorial: culture’s confusions, „Safety Science”, No. 34.
 
16.
International Labor Organization (1944), ILO Constitution (including Declaration of Philadelphia), Philadelphia.
 
17.
Jackson J. (1999), Biznes i moralność, PWN, Warszawa.
 
18.
Kaźmierczak M. (2009), Bezpieczeństwo i higiena pracy a rozwój odpowiedzialności społecznej, „Bezpieczeństwo pracy”, nr 5.
 
19.
Kostera M., Kownacki S. (1995), Kierowanie zachowaniami organizacyjnymi, w: A.K. Koźmiński, W. Piotrowski, Zarządzanie. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
 
20.
Oleszak W. (2012), Kultura bezpieczeństwa w środowisku pracy, „Edukacja Humanistyczna”, nr 1(26).
 
21.
Pidgeon N.F. (1991), Safety culture and risk management in organization, „Journal of Cross-Cultural Psychology”, No. 22.
 
22.
PN-ISO 26000:2012, Wytyczne dotyczące społecznej odpowiedzialności, PKN, Warszawa.
 
23.
Przybyła M. (2001), Organizacja i zarządzanie. Podstawy wiedzy menedżerskiej, Wyd. Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław.
 
24.
Stachowicz-Stanusch A. (2006), Zarządzanie odpowiedzialnością społeczną w przedsiębiorstwie. Teoria i praktyka polskich przedsiębiorstw, w: K. Ziemniewicz (red.), Instrumenty zarządzania we współczesnym przedsiębiorstwie. Analiza krytyczna, Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, nr 81, Poznań.
 
25.
Studenski R. (1996), Organizacja bezpiecznej pracy w przedsiębiorstwie, Wyd.
 
26.
Politechniki Śląskiej, Gliwice.
 
27.
Studenski R. (2000), Kultura bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie, „Bezpieczeństwo Pracy”, nr 9.
 
28.
HSE (1997), Successful health and safety management (1997), Health and Safety Executive, London.
 
29.
Zapłata S., Kaźmierczak M. (2011), Ryzyko, ciągłość biznesu, odpowiedzialność społeczna. Nowoczesne koncepcje zarządzania, Oficyna Wydawnicza a Wolters Kluwer business, Warszawa.
 
30.
Zbiegień-Maciąg L. (1991), Etyka w zarządzaniu, PWN, Warszawa.
 
31.
Zbiegień-Maciąg L. (1999), Kultura organizacji, PWN, Warszawa.
 
eISSN:2299-193X
ISSN:1429-9321 (1997-2019)
Journals System - logo
Scroll to top